Stwardnienie rozsiane można diagnozować za pomocą kilku zasadniczych metod diagnostycznych. Pierwsze objawy stwardnienia rozsianego są często niewidoczne gołym okiem, ale obecnie możliwe jest postawienie diagnozy już na początkowym etapie tego schorzenia.
Stwardnienie rozsiane nie jest proste do zdiagnozowania. Bardzo często wymaga to połączenia kilku metod diagnostycznych i wykluczania na podstawie wykonywanych badań szeregu innych przyczyn nieprawidłowości w pracy organizmu. Metody diagnostyczne pozwalają nie tylko na wykrycie stwardnienia rozsianego, ale także bardzo często również stadium jego rozwoju. Pozwala to na zastosowanie środków leczenia adekwatnych do konkretnego przypadku.
Badanie neurologiczne
Stwardnienie rozsiane boczne i inne odmiany stwardnienia rozsianego mogą zostać wykryte na podstawie badania neurologicznego. W trakcie takiego badania lekarz zwraca szczególną uwagę na nieprawidłowe ruchy oczu i osłabienie wzroku, problemy z równowagą i koordynacją ruchową (szczególnie dłoni i nóg), a także zaburzenia mowy i niekontrolowane ruchy u badanej osoby. Badanie neurologiczne jest jednym z pierwszych badań wykonywanych u pacjentów z podejrzeniem stwardnienia rozsianego.
Rezonans magnetyczny
Stwardnienie rozsiane może być stwierdzone po wykonaniu rezonansu magnetycznego. To badanie pozwala przede wszystkim na wykrycie uszkodzeń lub bliznowaceń otaczającej nerwy rdzenia kręgowego lub mózgu osłonki mielinowej. Jeśli one występują, może to świadczyć o reakcji autoimmunologicznej organizmu, będącej jedną z przyczyn stwardnienia rozsianego.
Nakłucie lędźwiowe i jego rola w diagnostyce stwardnienia rozsianego
Pomocniczą rolę przy diagnozowaniu stwardnienia rozsianego spełnia często nakłucie lędźwiowe, podczas którego pobierana jest próbka płynu mózgowo-rdzeniowego. Jego analiza w trakcie badania laboratoryjnego pozwala na postawienie diagnozy – stwardnienia rozsianego. Świadczą o tym uszkodzone komórki, znajdujące się w analizowanej próbce. Pobranie płynu mózgowo-rdzeniowego z lędźwiowej części kręgosłupa (zwane także punkcją lędźwiową) odbywa się przy znieczuleniu miejscowym, a w trakcie badania pobranego płynu mózgowo-rdzeniowego obserwuje się również czy obecne są w nim komórki odpornościowe i przeciwciała. Ich obecność może świadczyć o walce układu odpornościowego.
Badanie oczu
Ciekawą formą diagnozowania stwardnienia rozsianego jest badanie oczu. Jest to badanie zaliczane do grupy badań tzw. potencjałów wywołanych. Polega ono na stymulowaniu oczu za pomocą lekkich impulsów oraz na monitorowaniu fal mózgowych za pomocą specjalnych elektrod. Gdy w wyniku badania okazuje się, że mózg dłużej niż normalnie odbiera oraz przetwarza informacje, może to świadczyć o stwardnieniu rozsianym.
Oprócz tego w diagnozowaniu stwardnienia rozsianego wykonywane są również badania krwi. Celem takich badań jest wykluczenie występowania innych schorzeń, które dają podobne jak stwardnienie rozsiane objawy. Pomimo występowania objawów, które są bardzo charakterystyczne dla stwardnienia rozsianego, warto jest dlatego zlecić wykonanie standardowych badań krwi, nawet gdy nie zaoferuje tego sam lekarz.